Η περιοχή μας έχει μια συνέχεια στον χρόνο.Αρχαία Οισύμη->Ανακτορούπολη->Kale Tsiflik->Nέα Μήδεια ->Νέα Πέραμος
Αυτο το αρθρο ειναι αφιερωμενο στην Νεα Μηδεια,ενα χωριο το οποιο προυπηρχε της Νέας Περάμου και για το οποίο λίγοι γνώρισαν την ιστορία του,μια ιστορία που είναι η ιστορία της περιοχής μας.
Η Μήδεια της ανατολικής Θράκης αναφέρεται απο τα αρχαία χρόνια και ονομαζόταν Σαλμυδησσός.
Πληροφοριακά στο διαδίκτυο βρίσκουμε τα εξής:
Σαλμυδησσός, Μήδεια
Αρχαιοτάτη πόλη των Μελινοφάγων Θρακών στα παράλια του Ευξείνου πλησίον της οποίας κατοικούσε ο μάντις Φινεύς, υιός του Αντήνορος, που αναφέρεται στη διήγηση της Αργοναυτικής εκστρατείας. Η πόλη, οι ακτές της οποίας ήσαν άγριες και δυσπρόσορμες, ονομάσθηκε κατά την ύστερη Ρωμαϊκή εποχή Μήδεια. Από Μακεδονοκρατίας, η πόλη ήταν πολύ πλούσια, ισχυρή στρατιωτικά και προστατευόταν από επιβλητικά τείχη.
«Έρημος και λιθώδης αιγιαλός, αναπεπταμένος πολύ προς τους βορέας» έγραψε ο Στράβων για τη μοναδική παραλία, που ανοίγεται ανάμεσα σε δύο απότομες πλαγιές της Στράντζας. Εδώ εκβάλλουν δυο μικρά, αλλά ζωηρά, ποτάμια κι ανάμεσά τους ορθώνεται ένας χαμηλός λόφος. Περίοπτος, με θέα τον Εύξεινο. Αυτή είναι η αρχαιοθρακική Σαλμυδησσός. Στα ρωμαϊκά χρόνια μετονομάστηκε Μήδεια και διατήρησε αυτό το, φορτισμένο από τον καιρό των Αργοναυτικών, όνομα σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής και της Οθωμανικής εποχής και μέχρι τα τέλη σχεδόν του 20ού αιώνα.
Λίγο πριν ανακαλύψουν οι πρώτοι παραθεριστές την απομονωμένη κι άγνωστη «Μίντιε», ο οικισμός, που διατηρεί ακόμα ένα μέρος της βυζαντινής οχύρωσής του, ονομάστηκε Kıyıköy. Ο «έρημος και λιθώδης αιγιαλός» έχει αποκτήσει έναν μόλο, με τον οποίο διαμορφώθηκε ένα καλά προστατευμένο λιμανάκι στα νότια του σκαρφαλωμένου στον λόφο χωριού.
Η σύγχρονη Μήδεια είχε καταστήματα δρόμους και σχέδιο πόλεως.Την διοίκηση και τις δικαστικές εξουσίες τις είχαν οι Τούρκοι.Είχε επίσης και τέσσερις ναούς,του Αγίου Δημητρίου,των Ταξιαρχών του Αγιου Ιωαννη.Οι ναοι καταστράφηκαν πριν την οριστική φυγή των κατοίκων ενώ του Αγίου Ανδρέα καταστραφηκε την τελευταια ημερα που έφυγαν οριστικά οι Μηδειάτες το 1922.
Tον Δεκέμβριο του 1913 ξεκινάει η εκκαθάριση των πολιτών της Μήδειας με τρομοκρατικούς τρόπους απο της τούρκικες αρχές με διωγμούς,κατασχέσεις περιούσιων ενώ πολλοί σκοτωθήκαν κατα την διάρκεια αυτης της διαδικασίας.Κορύφωση των διωγμών και γεγονότων ήταν με την έναρξη του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου τον Μάιο του 1914.
Στις 17/03/1914 οι κάτοικοι παίρνουν την απόφαση να φύγουν απο την Μήδεια και το ανακοινώνουν στις τούρκικες αρχές.Γίνονται επιτροπές ώστε να εκτιμηθούν οι περιουσίες των κατοίκων.
Το πασχα του ίδιου έτους στις 6 Απριλίου/1914 τρια τούρκικα πλοία μεταφέρουν 800 οικογένειες μηδειατών στην θεσσαλονίκη .Κάποιοι απο τους Μηδειάτες επέλεξαν να πάνε στην Βουλγαρία στην παλια Αγαθούποληςκαι πήραν την βουλγάρικη υπηκοότητά ενώ άλλοι πήγαν στην Ρουμανία.
Όσοι πήγαν στην θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκαν στην θέση του Ψυχιατρείου μέσα σε σκηνές για τρεις μήνες.
ΟΙ ΜΗΔΕΙΑΤΕΣ ΣΕ ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΧΗ.Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΗΔΕΙΑΣ
Τον Σεπτέμβριο 1914 επιβιβάζονται σε εμπορικό καράβι με προορισμό το λιμάνι των Ελευθερών.
Το πλοίο αποβιβάζει βράδυνες ώρες 300 οικογένειες κυρίως αγρότες και ναυτικούς και ανθρώπους που έπιαναν τα χέρια τους.
Με το πρώτο ξημέρωμα αντικρίζοντας την περιοχή είδαν ότι ήταν μια ήρεμη περιοχή,με λόφους και βλάστηση,με ήρεμη θάλασσα που δεν θύμιζε την αγριεμένη Θάλασσα της πατρίδας τους
.
Έχει και το κάστρο (Ανακτορούπολη) που τους θύμιζε το κάστρο της Μήδειας.
Δεν είχε όμως σπίτια και έτσι έπρεπε κάτι να κανουν για ζήσουν μέχρι την ήμερα που πίστευαν ότι θα ξαναγυρνούσαν στην πατρίδα τους όταν θα ηρεμούσαν τα πράγματα στην Ανατολική Θράκη.
Η περίθαλψη των προσφύγων ως και τον Οκτώβριο του 1916 προέρχονταν από ιδιωτική πρωτοβουλία .Το υπουργείο εσωτερικόν είχε κάνει διανομή τροφίμων,ιματισμού και χρημάτων.Αρχικά οι πρόσφυγες έμεναν σε σκηνές καθώς για να χτιστούν σπίτια χρειαζόταν υποδομές,σχέδια πόλεως κτλ.Έτσι είχε δημιουργηθεί ένας μεγάλος καταυλισμός με σκηνές για 9 μήνες .Στο τελος της άνοιξης 1915 η κυβέρνηση στέλνει τον μηχανικό Μακρη ο οποίος θα χαράξει το σχέδιο πόλεως με το οποίο θα αρχίζουν να χτίζονται 300 ισόγεια σπίτια.
Τον νέο αυτό οικισμό των ονόμασαν ΝΕΑ ΜΗΔΕΙΑ και θα χτίσουν εκκλησιά στην μνήμη του Αγίου Νικολάου καθώς υπήρχε μονή Αγίου Νικολάου και στην Μήδεια με σκοπό θυμούνται την πατρίδα τους και ως ναυτικοι να τιμούνε τον προστάτη τους Άγιο Νικόλαο.Δυστυχώς δεν κατάφεραν να φέρουν την Θαυματουργή εικόνα του που υπήρχε στην μονή.
Πληροφορίες για τον οικισμό βρίσκουμε στην εργασία ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1916-18 (http://www.ilak.org/) οι οποιες μας δινουν τα εξης στοιχεια:
H Νέα Μήδεια κτίστηκε κοντά στον κόλπο των Ελευθερών το 1914. Έργο της ελληνικής κυβέρνησης για να καλύψει τις οικιστικές ανάγκες των Ελλήνων που εξορίστηκαν ή εγκατέλειψαν εθελοντικά τη Μικρά Ασία.Είχε σύνολο 300 σπίτια.Ευθυγραμμισμένα, απείχε το ένα από το άλλο περίπου 12 μέτρα, και υπήρχε ανάμεσά τους κενό σε όλες τις πλευρές. Όλα τα σπίτια ήταν παρόμοια, είχαν κατασκευαστεί από πέτρα, ήταν ηλιόλουστα και ευάερα και είχαν εμβαδόν 10 επί 6 μέτρα. Βρίσκονταν σε ένα καταπράσινο τοπίο και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σχετική δαπάνη ήταν μεγάλη και ότι υπήρχαν όλες οι προοπτικές ώστε η Νέα Μήδεια στο μέλλον να γίνει ένα σημαντικό λιμάνι.
Η ελληνική κυβέρνηση τους είχε δώσει τα αναγκαία γεωργικά εργαλεία και ζώα που ήταν κατάλληλα για τις αγροτικές εργασίες.
(Επίσης σύμφωνα με την Στατιστική του Ελληνικού Στρατού στο Kale Tsiflik το 1911 υπήρχαν 30 Ελληνόφωνοι ΄Έλληνες,οπότε πιθανόν κατά την έλευση των Μηδειατών προσφύγων,στην περιοχή γύρω απο την Ανακτορούπολη η και μέσα στα Καστρα να κατοικούσαν μόνιμα οι εναπομείναντες κάτοικοι της Ανακτορούπολης που δεν επέλεξαν να φύγουν προς Ελευθεραι.Είναι μια εικασία δικιά μου για την οποία δεν έχω βρει κάποια πληροφορία μέχρι τώρα.)
Τα προβλήματα όμως,εξαιτίας της μεγάλης βάλτας της περιοχής δεν άργησαν να έρθουν και έτσι έχουμε πάρα πολλές αρρώστιες που επηρεάζουν τους κατοικους όπως ελονοσία και τύφος.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΜΗΔΕΙΑ
Τον Αύγουστο του 1916 ξεκινάει η Βουλγάρικη Κατοχή.Οι Μηδειάτες δυσκολευόταν να καλλιεργήσουν την γη στον βαλτότοπο.Ο ναυτικός αποκλεισμός επι Βουλγάρικης κατοχής δεν αφηνε τους Μηδειάτες να αλιεύσουν και ήταν ανήμποροι να αντιμετωπίσουν τον βαρύ χειμώνα 1916-1917
Οι Βούλγαροι ξεκίνησαν οχυρωματικά έργα με τις εγκαταστάσεις τους να εκτείνονται από την Νέα Μήδεια μέχρι τον Στρυμόνα οπως και στα γύρω στα βουνά.Για αυτά τα μεγάλα στρατιωτικά έργα χρησιμοποιήθηκαν 550 άνδρες Μηδειάτες οι οποίοι κάτω από εξαντλητικές συνθήκες και βασανισμούς άφηναν την πνοή τους ο ένας μετά τον άλλον.
Τύφος ελονοσία και έλλειψη τροφίμων δημιουργούν και άλλους νεκρούς.
Ο Βουλγάρικος Στρατός είχε στρατοπεδεύσει εντός του Βυζαντινού κάστρου της Ανακτορούπολης.Στο παρακάτω βίντεο η Αρχαιολογική Υπηρεσία Καβαλας στo πρόσφατο Συνέδριο Τοπικής Ιστορίας Δήμου Παγγαίου το 2016 έδωσε πάρα πολλές πληροφορίες σχετικά με την χρήση του κάστρου κατα τον 20αιωνα.
Ο Αγγλογαλλικός στόλος καθώς είχε καταλάβει την Θάσο εκανε επιθέσεις στις βουλγάρικες οχυρώσεις.Έτσι οι βούλγαροι θεώρησαν οτι οι Μηδειάτες έδιναν πληροφορίες στους Αγγλογάλλους και τους απέκλεισαν το χωριό με αποτέλεσμα και τα ελάχιστα τρόφιμα που ερχόταν από άλλες περιοχής να μην μπορούν να τα πάρουν.
Άρχισαν να τρώνε τα μουλάρια τους,τα γαϊδούρια τους,σκύλους και τις γάτες,νεροχελώνες, και κάθε είδους χόρτων για να επιβιώσουν.
Στους επόμενους μήνες από την ημέρα που εισήλθαν οι Βούλγαροι στην περιοχή,οι Μηδειάτες εκμεταλλεύονται μια διαταγή που έφθασε και έλεγε ότι όσοι επιθυμούσαν μπορούσαν να πάνε στην παλιά Βουλγαρία και να εργαστούν σε αγροτικές εργασίες κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.
Τον Ιούλιο του 1917 οι 450 πλέον κάτοικοι της Νέας Μήδειας εξαιτίας της πεινάς που τους αφάνιζε και όλων τον δύσκολων συνθηκών αποφασίζουν να αφήσουν πλέον τα υπάρχοντα τους και σε κατάσταση εξαθλίωσης ξεκινάν με τα πόδια για να πάνε στην Δράμα .Το χωρίο Νέα Μήδεια δεν υπάρχει πλέον καθώς και ο βομβαρδισμός Αγγλικού πλοίου το ισοπέδωσε.
Από την Δράμα μέσο τον βουλγάρικων τρένων θα φύγουν προς Φιλιππούπολη και σε όλη την Βουλγάρικη χώρα για να εργαστούν.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1918 υπογράφετε ανακωχή μεταξύ Βουλγαρίας και συμμαχικών δυνάμεων στην Θεσσαλονίκη και τα βουλγάρικα στρατεύματα αποχωρούν από την Καβάλα
Ελληνική στρατιωτική αποστολή εγκαθίστανται στην Βουλγαρία για να εντοπίσει τις γυναίκες και τα παιδιά που είχαν απαχθεί αλλά και τους γενικά τους Έλληνες που είχαν εκτοπιστεί εκεί.Με Ελληνική διαταγή εγκαταλείπουν την Βουλγαρία και κατεβαίνουν στην Μακεδονία όπου διαμοιράζονται σε Καβάλα και Θεσσαλονίκη
Στις 17.10/1918 στο Μουδρο της Λήμνου υπογράφεται η ανακωχή μεταξύ Τούρκων και Συμμάχων και έτσι ο τούρκικος στρατός υποχρεούται να αποστρατευτεί.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
Μετα από αυτά τα γεγονότα οι Μηδειάτες πληροφορούνται ότι γίνονται δεκτοί ξανά πίσω στην πατρίδα τους και έτσι ξεκινάνε με πλοία 1940 άτομα (και από άλλα γειτονικά χωριά της Μήδειας Ανατολικής Θράκης). Βρίσκουν την πόλη τους τελείως κατεστραμμένη και έτσι την χτίζουν ξανά απο την αρχή καταφέρνοντας να την κανουν μια λειτουργική πόλη.
Όμως με τα γνωστά ιστορικά γεγονότα του 1922 όλοι οι κάτοικοι της Ανατολικής Θράκης θα ζήσουν ξανά την προσφυγιά
Στις 25.9.1922 ο Βενιζέλος τηλεγράφησε από το Παρίσι : “Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι’ Ελλάδα”, και : “ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσι την γην, ην από τόσων αιώνων κατοικούσιν, αυτοί και πρόγονοί των”. Ήταν ακόμη μία από τις εθνικές εκκαθαρίσεις του 20ου αιώνα, παρ’ όλο που το πρωτόκολλο της Ανακωχής των Μουδανιών αφορούσε μόνο την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό και όχι από τον ελληνικό πληθυσμό.
Οι περισσότεροι από τους 1403 κατοικους της Μήδειας αποφασίζουν να φύγουν υστερα από αυτές τις εξελίξεις και ξεκινήσουν το ταξίδι προς την Ελλάδα και την Καβάλα με τα πόδια μέσα από δύσκολες καιρικές συνθήκες.Τριανταμια ημερες με τα ποδια μεχρι την Καβαλα.
Στις 11 Οκτωβρίου οι εναπομείναντες Μηδειατες που βρισκόταν υπό την προστασία του Γαλλικού στρατού αναχώρησαν για την Καβάλα με το πλοίο Νέα Ελλάς και μετα απο 5 ήμερες φθάνουν στην πόλη.
Πλέον και η Μήδεια της Ανατολικής Θράκης τελειώνει μαζί και με άλλες Ελληνικές πόλεις της περιοχής.
Σήμερα πρόσφυγες Μηδειάτες δεύτερης και τρίτης γενιάς υπάρχουν στην Καβάλα στα χωριά Ελαιοχώρι και Ελευθεραις και πάρα πολλοί στην υπόλοιπη Ελλάδα.Πιθανόν να υπήρξαν και στην Πέραμο Μηδειατες οι οποιοι να ξαναεπέστρεψαν αλλά αυτό δεν το γνωρίζω.Όμως επειδή το άρθρο εάν παρουσιαστούν νέα στοιχεία θα συμπληρωθεί το αφήνω ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΝΕΑΣ ΜΗΔΕΙΑΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που βρίσκουμε στα ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1916-18
Σήμερα στις 6 Μαρτίου του 1919 οι κ.κ. Dutilh, Γάλλος αντιπρόσωπος,
Strologo, αντιπρόσωπος της Μεγάλης Βρετανίας, μετέβηκαν στη Νέα
Μήδεια για να ελέγξουν τις πληροφορίες που πήρε η Επιτροπή για την
κατάσταση του τόπου.
Σήμερα η πόλη είναι νεκρή. Όλοι οι κάτοικοι έχουν εξαφανιστεί. Τα έπιπλά τους, η κτηνοτροφία τους, έχουν ομοίως εξαφανιστεί. Όλα τα σπίτια τους, χωρίς καμία εξαίρεση, είναι ακατοίκητα. Οι στέγες των σπιτιών, οι πόρτες, τα παράθυρα, τα πατώματα, όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά είδη ξυλείας, έχουν αρπαγεί. Δεν απέμειναν παρά μόνο οι σκελετοί των σπιτιών έτσι ώστε να είναι πλέον αδύνατη η κατοίκησή τους. Είναι ένα θέαμα πολύ λυπηρό που αυτή η μικρή πόλη που φτιάχτηκε τόσο συμμετρικά καταστράφηκε επίσης τόσο συστηματικά. Είναι αδύνατο να δικαιολογήσει κανείς την κατεδάφιση αυτή ως αναγκαίο μέτρο στρατιωτικής φύσης. Είναι μια πράξη καθαρού βανδαλισμού, όπου παρόμοια περίπτωση δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει στην ιστορία. Η επιτόπια έρευνα της Επιτροπής της επέτρεψε να διαπιστώσει την ύπαρξη έργων οχυρωματικού χαρακτήρα στην περιοχή, πράγμα που δείχνει ότι οι Βούλγαροι περίμεναν επίθεση από την θάλασσα σε μια συγκεκριμένη έκταση της περιοχής. Ήταν ακριβώς τα έργα στα οποία εργαζόταν μεγάλος αριθμός ανδρών της περιοχής της Ελευθερούπολης κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που περιέγραψαν οι μάρτυρες στις καταθέσεις τους.
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΗΔΕΙΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Ελευθερούπολη, 16 Φεβρουαρίου / 1 Μαρτίου 1919
Η ονομαζόμενη Παρασκευή Τζαφάμα που γεννήθηκε στη Μήδεια, ηλικίας 50 ετών, κάτοικος Ελευθερούπολης, άνεργη, αφού ορκίστηκε έκανε την παρακάτω κατάθεση. Οι Βούλγαροι, κάμποσο καιρό ύστερα από την εισβολή τους στο χωριό μου τη Μήδεια, έδωσαν διαταγή να εκκενωθεί το χωριό. Ο κόσμος σκορπίστηκε στα γύρω χωριά και λίγο αργότερα εξόρισαν τους άνδρες στη Βουλγαρία. Εγώ κατέφυγα στο Πράβι όπου εργαζόμουν για το βουλγαρικό στρατό, κάτω από τα χτυπήματα των ξύλων των Βουλγάρων στρατιωτών. Όταν επέστρεψα στο χωριό μου, το βρήκα τελείως κατεστραμμένο και μόνο μερικοί τοίχοι είχαν μείνει όρθιοι. Η μικρή μου κόρη πέθανε την εποχή αυτή από την πείνα.
Σήμερα στις 21 / 6 Μαρτίου του έτους 1919 στο χωριό Ελευθερές και στην οικία του κ. Δημητρίου Πέϊου, ενώπιον των κ.κ. Strologo, αντιπροσώπου της Βρετανικής κυβέρνησης, Dutilh, αντιπροσώπου της Γαλλικής κυβέρνησης, και του κ. Μιχαήλ Σακελαριάδη, έπαρχου Παγγαίου, ο οποίος εκτέλεσε χρέη διερμηνέα
Βαγγέλης Καροφίλης, ηλικίας 46 ετών, που γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, γεωργός, κάτοικος επί του παρόντος Ελευθερών.
Όταν οι Τούρκοι εξόρισαν τους Έλληνες από τη Μικρά Ασία, ήρθα και εγκαταστάθηκα μαζί με τους πρόσφυγες στη Νέα Μήδεια1 με την φροντίδα της κυβέρνησης. Την εποχή της εισβολής των Βουλγάρων η Νέα Μήδεια αριθμούσε 1480 πρόσφυγες εγκατεστημένους σε 300 σπίτια. Στηναρχή οι Βούλγαροι περιόρισαν τους κατοίκους σε μερικά μόνο σπίτια. Το χωριό αποκλείστηκε. Απαγορεύτηκε η έξοδος των κατοίκων έτσι ώστε έγινε αδύνατη η προμήθεια ακόμα και της ελάχιστης ποσότητας τροφής. Η πείνα δεν άργησε να εκδηλωθεί. Αναγκαστήκαμε να φάμε τα ζώα μας, τα μουλάρια μας, τα γαϊδούρια μας, συμπεριλάβαμε στη διατροφή όλων των ειδών τα χόρτα, ακόμα και τα φίδια. Στη διάρκεια 10 μηνών ο μέσος όρος των θανάτων είχε αυξηθεί. Τον Ιούνιο του 1917, την μέρα του εκτοπισμού μας στη Βουλγαρία, δεν είχαν απομείνει στο χωριό παρά μόνο 450 κάτοικοι. Όλοι είχαν εξοριστεί στη Βουλγαρία. Προσωπικά εγώ κατόρθωσα να καταφύγω στο Δοξάτο καταβάλλοντας 10 Ναπολεόνια σε έναν Βούλγαρο αξιωματικό.
Η κατεδάφιση των σπιτιών (η αφαίρεση όλης της ξυλείας) άρχισε πριν ακόμη από την εξορία. Μετά, το χωριό εκθεμελιώθηκε εντελώς. Η θνησιμότητα ήταν τέτοια που συνέβαινε να έβλεπες νεκρά όλα τα μέλη μιας οικογένειας μέσα στο σπίτι της. Οι άντρες που δούλευαν στα χαρακώματα δεν έπαιρναν παρά μόνο ψωμί και πέθαναν και αυτοί από τις στερήσεις και τα βασανιστήρια. Οι βιασμοί των γυναικών ήταν πολυάριθμοι. Αναφέρουμε την περίπτωση ενός νέου κοριτσιού 16 ετών που ήταν κωφή. Τη βίασε στο σπίτι της ένας Τούρκος αξιωματικός, ενώ ταυτόχρονα δέσανε τον πατέρα της. Εγώ ο ίδιος ήμουν εκείνος που τον έλυσα. Πρόκειται για τον Μ. ο οποίος έκανε τα σχέδια του χωριού. Όλη η κτηνοτροφία του χωριού και τα κινητά υπάρχοντα των κατοίκων εξαφανίστηκαν. Υπήρχαν τουλάχιστον 150 μουλάρια, τα οποία μας τα παραχώρησε για τις ανάγκες μας η ελληνική κυβέρνηση.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ...
Ότι απέμεινε από το χωρίο Νεα Μήδεια το χρησιμοποίησαν οι νέοι πρόσφυγες από την ΠΕΡΑΜΟ της ΚΥΖΙΚΟΥ την άνοιξη του 1923 .
Πραγματικα αυτο που εζησαν οι Μηδειατες ηταν πολυ τρομακτικο και πρεπει να εχουμε στο μυαλο μας.Οι κακουχιες,οι πολεμοι,οι ξεριζωμοι,ολα αυτα τα πληρωσαν με την ζωη τους.
Η γη που ζούμε σήμερα έχει ποτιστεί με τις θυσίες αυτών των ανθρώπων και πρέπει έστω και με την αναφορά της ιστορίας τους κατά καιρούς να τους τιμάμε.
Το αρθρο που εγραψα πιθανον να εχει και καποια λαθη ειτε ιστορικα,ειτε συντακτικα.Προσπαθησα να συλλεξω οσες πληροφοριες βρηκα στο διαδικτυο,να τις συνδεσω και να τις παρουσιασω μεσα απο αυτο το αρθρο.
Πληροφοριες βρηκα στα εξης site:
http://archive.apan.gr/gr/data/region/1143
http://zoumeperamo.blogspot.gr/2015/12/1916-1918-kale-tsiflikie.html
https://www.youtube.com/watch?v=3aXMrk_OpM4
Eπίσης όποιος φίλος έχει υλικό είτε πληροφοριακό είτε φωτογραφικό ας με το στείλει για να το συμπληρώσω η να διορθώσω το παρών άρθρο στο προσωπικό μου email ger_zoym@yahoo.gr .
Αυτο το αρθρο ειναι αφιερωμενο στην Νεα Μηδεια,ενα χωριο το οποιο προυπηρχε της Νέας Περάμου και για το οποίο λίγοι γνώρισαν την ιστορία του,μια ιστορία που είναι η ιστορία της περιοχής μας.
Η Μήδεια της ανατολικής Θράκης αναφέρεται απο τα αρχαία χρόνια και ονομαζόταν Σαλμυδησσός.
Πληροφοριακά στο διαδίκτυο βρίσκουμε τα εξής:
Σαλμυδησσός, Μήδεια
Αρχαιοτάτη πόλη των Μελινοφάγων Θρακών στα παράλια του Ευξείνου πλησίον της οποίας κατοικούσε ο μάντις Φινεύς, υιός του Αντήνορος, που αναφέρεται στη διήγηση της Αργοναυτικής εκστρατείας. Η πόλη, οι ακτές της οποίας ήσαν άγριες και δυσπρόσορμες, ονομάσθηκε κατά την ύστερη Ρωμαϊκή εποχή Μήδεια. Από Μακεδονοκρατίας, η πόλη ήταν πολύ πλούσια, ισχυρή στρατιωτικά και προστατευόταν από επιβλητικά τείχη.
«Έρημος και λιθώδης αιγιαλός, αναπεπταμένος πολύ προς τους βορέας» έγραψε ο Στράβων για τη μοναδική παραλία, που ανοίγεται ανάμεσα σε δύο απότομες πλαγιές της Στράντζας. Εδώ εκβάλλουν δυο μικρά, αλλά ζωηρά, ποτάμια κι ανάμεσά τους ορθώνεται ένας χαμηλός λόφος. Περίοπτος, με θέα τον Εύξεινο. Αυτή είναι η αρχαιοθρακική Σαλμυδησσός. Στα ρωμαϊκά χρόνια μετονομάστηκε Μήδεια και διατήρησε αυτό το, φορτισμένο από τον καιρό των Αργοναυτικών, όνομα σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής και της Οθωμανικής εποχής και μέχρι τα τέλη σχεδόν του 20ού αιώνα.
Λίγο πριν ανακαλύψουν οι πρώτοι παραθεριστές την απομονωμένη κι άγνωστη «Μίντιε», ο οικισμός, που διατηρεί ακόμα ένα μέρος της βυζαντινής οχύρωσής του, ονομάστηκε Kıyıköy. Ο «έρημος και λιθώδης αιγιαλός» έχει αποκτήσει έναν μόλο, με τον οποίο διαμορφώθηκε ένα καλά προστατευμένο λιμανάκι στα νότια του σκαρφαλωμένου στον λόφο χωριού.
Η σύγχρονη Μήδεια είχε καταστήματα δρόμους και σχέδιο πόλεως.Την διοίκηση και τις δικαστικές εξουσίες τις είχαν οι Τούρκοι.Είχε επίσης και τέσσερις ναούς,του Αγίου Δημητρίου,των Ταξιαρχών του Αγιου Ιωαννη.Οι ναοι καταστράφηκαν πριν την οριστική φυγή των κατοίκων ενώ του Αγίου Ανδρέα καταστραφηκε την τελευταια ημερα που έφυγαν οριστικά οι Μηδειάτες το 1922.
Tον Δεκέμβριο του 1913 ξεκινάει η εκκαθάριση των πολιτών της Μήδειας με τρομοκρατικούς τρόπους απο της τούρκικες αρχές με διωγμούς,κατασχέσεις περιούσιων ενώ πολλοί σκοτωθήκαν κατα την διάρκεια αυτης της διαδικασίας.Κορύφωση των διωγμών και γεγονότων ήταν με την έναρξη του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου τον Μάιο του 1914.
Στις 17/03/1914 οι κάτοικοι παίρνουν την απόφαση να φύγουν απο την Μήδεια και το ανακοινώνουν στις τούρκικες αρχές.Γίνονται επιτροπές ώστε να εκτιμηθούν οι περιουσίες των κατοίκων.
Το πασχα του ίδιου έτους στις 6 Απριλίου/1914 τρια τούρκικα πλοία μεταφέρουν 800 οικογένειες μηδειατών στην θεσσαλονίκη .Κάποιοι απο τους Μηδειάτες επέλεξαν να πάνε στην Βουλγαρία στην παλια Αγαθούποληςκαι πήραν την βουλγάρικη υπηκοότητά ενώ άλλοι πήγαν στην Ρουμανία.
Όσοι πήγαν στην θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκαν στην θέση του Ψυχιατρείου μέσα σε σκηνές για τρεις μήνες.
ΟΙ ΜΗΔΕΙΑΤΕΣ ΣΕ ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΧΗ.Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΗΔΕΙΑΣ
Τον Σεπτέμβριο 1914 επιβιβάζονται σε εμπορικό καράβι με προορισμό το λιμάνι των Ελευθερών.
Το πλοίο αποβιβάζει βράδυνες ώρες 300 οικογένειες κυρίως αγρότες και ναυτικούς και ανθρώπους που έπιαναν τα χέρια τους.
Με το πρώτο ξημέρωμα αντικρίζοντας την περιοχή είδαν ότι ήταν μια ήρεμη περιοχή,με λόφους και βλάστηση,με ήρεμη θάλασσα που δεν θύμιζε την αγριεμένη Θάλασσα της πατρίδας τους
.
Έχει και το κάστρο (Ανακτορούπολη) που τους θύμιζε το κάστρο της Μήδειας.
 |
| Ανακτορούπολη πιθανόν το 1965.Διακρίνονται και κτίσματα στο νότιο τείχος. |
Δεν είχε όμως σπίτια και έτσι έπρεπε κάτι να κανουν για ζήσουν μέχρι την ήμερα που πίστευαν ότι θα ξαναγυρνούσαν στην πατρίδα τους όταν θα ηρεμούσαν τα πράγματα στην Ανατολική Θράκη.
Η περίθαλψη των προσφύγων ως και τον Οκτώβριο του 1916 προέρχονταν από ιδιωτική πρωτοβουλία .Το υπουργείο εσωτερικόν είχε κάνει διανομή τροφίμων,ιματισμού και χρημάτων.Αρχικά οι πρόσφυγες έμεναν σε σκηνές καθώς για να χτιστούν σπίτια χρειαζόταν υποδομές,σχέδια πόλεως κτλ.Έτσι είχε δημιουργηθεί ένας μεγάλος καταυλισμός με σκηνές για 9 μήνες .Στο τελος της άνοιξης 1915 η κυβέρνηση στέλνει τον μηχανικό Μακρη ο οποίος θα χαράξει το σχέδιο πόλεως με το οποίο θα αρχίζουν να χτίζονται 300 ισόγεια σπίτια.
Τον νέο αυτό οικισμό των ονόμασαν ΝΕΑ ΜΗΔΕΙΑ και θα χτίσουν εκκλησιά στην μνήμη του Αγίου Νικολάου καθώς υπήρχε μονή Αγίου Νικολάου και στην Μήδεια με σκοπό θυμούνται την πατρίδα τους και ως ναυτικοι να τιμούνε τον προστάτη τους Άγιο Νικόλαο.Δυστυχώς δεν κατάφεραν να φέρουν την Θαυματουργή εικόνα του που υπήρχε στην μονή.
 |
| Ο Άγιος Νικόλαος σε παλιότερη φωτογραφία με τους πρώτους Περαμιώτες κατοικους πλέον |
 | |
| Μήδεια Ανατολικής Θρακης, Βυζαντινή Μονή (του Αγίου Νικολάου) και Αγίασμα (πηγη http://archive.apan.gr/gr/data/Accompanying-Item/12267) |
 |
| Μήδεια Ανατολικής Θρακης, Βυζαντινή Μονή (του Αγίου Νικολάου) και Αγίασμα πηγη:http://www.pontos-news.gr/article/142573/meta-apo-1500-hronia-xanazontaneyei-i-ekklisia-toy-agioy-nikolaoy-sto-kigikioi |
 |
| Μήδεια Ανατολικής Θρακης, Βυζαντινή Μονή (του Αγίου Νικολάου) και Αγίασμα πηγη: http://www.pontos-news.gr/article/142573/meta-apo-1500-hronia-xanazontaneyei-i-ekklisia-toy-agioy-nikolaoy-sto-kigikioi |
Πληροφορίες για τον οικισμό βρίσκουμε στην εργασία ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1916-18 (http://www.ilak.org/) οι οποιες μας δινουν τα εξης στοιχεια:
H Νέα Μήδεια κτίστηκε κοντά στον κόλπο των Ελευθερών το 1914. Έργο της ελληνικής κυβέρνησης για να καλύψει τις οικιστικές ανάγκες των Ελλήνων που εξορίστηκαν ή εγκατέλειψαν εθελοντικά τη Μικρά Ασία.Είχε σύνολο 300 σπίτια.Ευθυγραμμισμένα, απείχε το ένα από το άλλο περίπου 12 μέτρα, και υπήρχε ανάμεσά τους κενό σε όλες τις πλευρές. Όλα τα σπίτια ήταν παρόμοια, είχαν κατασκευαστεί από πέτρα, ήταν ηλιόλουστα και ευάερα και είχαν εμβαδόν 10 επί 6 μέτρα. Βρίσκονταν σε ένα καταπράσινο τοπίο και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σχετική δαπάνη ήταν μεγάλη και ότι υπήρχαν όλες οι προοπτικές ώστε η Νέα Μήδεια στο μέλλον να γίνει ένα σημαντικό λιμάνι.
Η ελληνική κυβέρνηση τους είχε δώσει τα αναγκαία γεωργικά εργαλεία και ζώα που ήταν κατάλληλα για τις αγροτικές εργασίες.
(Επίσης σύμφωνα με την Στατιστική του Ελληνικού Στρατού στο Kale Tsiflik το 1911 υπήρχαν 30 Ελληνόφωνοι ΄Έλληνες,οπότε πιθανόν κατά την έλευση των Μηδειατών προσφύγων,στην περιοχή γύρω απο την Ανακτορούπολη η και μέσα στα Καστρα να κατοικούσαν μόνιμα οι εναπομείναντες κάτοικοι της Ανακτορούπολης που δεν επέλεξαν να φύγουν προς Ελευθεραι.Είναι μια εικασία δικιά μου για την οποία δεν έχω βρει κάποια πληροφορία μέχρι τώρα.)
 |
| Αεροφωτογραφία απο Αγγλικό αεροσκάφος.Πιθανόν η πτήση έγινε επί Βουλγάρικης κατοχής με κατασκοπευτικό χαρακτήρα για τον εντοπισμό των οχυρώσεων καθώς ο Αγγλογαλλικός στόλος είχε σκοπό τον βομβαρδισμό |
Τα προβλήματα όμως,εξαιτίας της μεγάλης βάλτας της περιοχής δεν άργησαν να έρθουν και έτσι έχουμε πάρα πολλές αρρώστιες που επηρεάζουν τους κατοικους όπως ελονοσία και τύφος.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΜΗΔΕΙΑ
Τον Αύγουστο του 1916 ξεκινάει η Βουλγάρικη Κατοχή.Οι Μηδειάτες δυσκολευόταν να καλλιεργήσουν την γη στον βαλτότοπο.Ο ναυτικός αποκλεισμός επι Βουλγάρικης κατοχής δεν αφηνε τους Μηδειάτες να αλιεύσουν και ήταν ανήμποροι να αντιμετωπίσουν τον βαρύ χειμώνα 1916-1917
Οι Βούλγαροι ξεκίνησαν οχυρωματικά έργα με τις εγκαταστάσεις τους να εκτείνονται από την Νέα Μήδεια μέχρι τον Στρυμόνα οπως και στα γύρω στα βουνά.Για αυτά τα μεγάλα στρατιωτικά έργα χρησιμοποιήθηκαν 550 άνδρες Μηδειάτες οι οποίοι κάτω από εξαντλητικές συνθήκες και βασανισμούς άφηναν την πνοή τους ο ένας μετά τον άλλον.
Τύφος ελονοσία και έλλειψη τροφίμων δημιουργούν και άλλους νεκρούς.
 |
| θέσεις κανονιών πάνω απο τους Αμμόλοφους |
 |
| οχύρωση στους Αμμολοφους |
 |
| Οχύρωση-πολυβολείο στην Θέση κανόνι στα Ελευθερές |
 |
| υπόγεια στοά κάτω απο τα πολυβολεία των Αμμόλοφων |
 |
| πολυβολείο πάνω από την Νέα Πέραμο |
Ο Αγγλογαλλικός στόλος καθώς είχε καταλάβει την Θάσο εκανε επιθέσεις στις βουλγάρικες οχυρώσεις.Έτσι οι βούλγαροι θεώρησαν οτι οι Μηδειάτες έδιναν πληροφορίες στους Αγγλογάλλους και τους απέκλεισαν το χωριό με αποτέλεσμα και τα ελάχιστα τρόφιμα που ερχόταν από άλλες περιοχής να μην μπορούν να τα πάρουν.
Άρχισαν να τρώνε τα μουλάρια τους,τα γαϊδούρια τους,σκύλους και τις γάτες,νεροχελώνες, και κάθε είδους χόρτων για να επιβιώσουν.
Στους επόμενους μήνες από την ημέρα που εισήλθαν οι Βούλγαροι στην περιοχή,οι Μηδειάτες εκμεταλλεύονται μια διαταγή που έφθασε και έλεγε ότι όσοι επιθυμούσαν μπορούσαν να πάνε στην παλιά Βουλγαρία και να εργαστούν σε αγροτικές εργασίες κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.
 |
| Βούλγαρος Αξιωματικός,στην Θέση που βρίσκεται σήμερα το λιμάνι της Περάμου |
Τον Ιούλιο του 1917 οι 450 πλέον κάτοικοι της Νέας Μήδειας εξαιτίας της πεινάς που τους αφάνιζε και όλων τον δύσκολων συνθηκών αποφασίζουν να αφήσουν πλέον τα υπάρχοντα τους και σε κατάσταση εξαθλίωσης ξεκινάν με τα πόδια για να πάνε στην Δράμα .Το χωρίο Νέα Μήδεια δεν υπάρχει πλέον καθώς και ο βομβαρδισμός Αγγλικού πλοίου το ισοπέδωσε.
Από την Δράμα μέσο τον βουλγάρικων τρένων θα φύγουν προς Φιλιππούπολη και σε όλη την Βουλγάρικη χώρα για να εργαστούν.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1918 υπογράφετε ανακωχή μεταξύ Βουλγαρίας και συμμαχικών δυνάμεων στην Θεσσαλονίκη και τα βουλγάρικα στρατεύματα αποχωρούν από την Καβάλα
Ελληνική στρατιωτική αποστολή εγκαθίστανται στην Βουλγαρία για να εντοπίσει τις γυναίκες και τα παιδιά που είχαν απαχθεί αλλά και τους γενικά τους Έλληνες που είχαν εκτοπιστεί εκεί.Με Ελληνική διαταγή εγκαταλείπουν την Βουλγαρία και κατεβαίνουν στην Μακεδονία όπου διαμοιράζονται σε Καβάλα και Θεσσαλονίκη
Στις 17.10/1918 στο Μουδρο της Λήμνου υπογράφεται η ανακωχή μεταξύ Τούρκων και Συμμάχων και έτσι ο τούρκικος στρατός υποχρεούται να αποστρατευτεί.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
Μετα από αυτά τα γεγονότα οι Μηδειάτες πληροφορούνται ότι γίνονται δεκτοί ξανά πίσω στην πατρίδα τους και έτσι ξεκινάνε με πλοία 1940 άτομα (και από άλλα γειτονικά χωριά της Μήδειας Ανατολικής Θράκης). Βρίσκουν την πόλη τους τελείως κατεστραμμένη και έτσι την χτίζουν ξανά απο την αρχή καταφέρνοντας να την κανουν μια λειτουργική πόλη.
Όμως με τα γνωστά ιστορικά γεγονότα του 1922 όλοι οι κάτοικοι της Ανατολικής Θράκης θα ζήσουν ξανά την προσφυγιά
Στις 25.9.1922 ο Βενιζέλος τηλεγράφησε από το Παρίσι : “Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι’ Ελλάδα”, και : “ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσι την γην, ην από τόσων αιώνων κατοικούσιν, αυτοί και πρόγονοί των”. Ήταν ακόμη μία από τις εθνικές εκκαθαρίσεις του 20ου αιώνα, παρ’ όλο που το πρωτόκολλο της Ανακωχής των Μουδανιών αφορούσε μόνο την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό και όχι από τον ελληνικό πληθυσμό.
Οι περισσότεροι από τους 1403 κατοικους της Μήδειας αποφασίζουν να φύγουν υστερα από αυτές τις εξελίξεις και ξεκινήσουν το ταξίδι προς την Ελλάδα και την Καβάλα με τα πόδια μέσα από δύσκολες καιρικές συνθήκες.Τριανταμια ημερες με τα ποδια μεχρι την Καβαλα.
Στις 11 Οκτωβρίου οι εναπομείναντες Μηδειατες που βρισκόταν υπό την προστασία του Γαλλικού στρατού αναχώρησαν για την Καβάλα με το πλοίο Νέα Ελλάς και μετα απο 5 ήμερες φθάνουν στην πόλη.
Πλέον και η Μήδεια της Ανατολικής Θράκης τελειώνει μαζί και με άλλες Ελληνικές πόλεις της περιοχής.
Σήμερα πρόσφυγες Μηδειάτες δεύτερης και τρίτης γενιάς υπάρχουν στην Καβάλα στα χωριά Ελαιοχώρι και Ελευθεραις και πάρα πολλοί στην υπόλοιπη Ελλάδα.Πιθανόν να υπήρξαν και στην Πέραμο Μηδειατες οι οποιοι να ξαναεπέστρεψαν αλλά αυτό δεν το γνωρίζω.Όμως επειδή το άρθρο εάν παρουσιαστούν νέα στοιχεία θα συμπληρωθεί το αφήνω ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΝΕΑΣ ΜΗΔΕΙΑΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που βρίσκουμε στα ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1916-18
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Σήμερα η πόλη είναι νεκρή. Όλοι οι κάτοικοι έχουν εξαφανιστεί. Τα έπιπλά τους, η κτηνοτροφία τους, έχουν ομοίως εξαφανιστεί. Όλα τα σπίτια τους, χωρίς καμία εξαίρεση, είναι ακατοίκητα. Οι στέγες των σπιτιών, οι πόρτες, τα παράθυρα, τα πατώματα, όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά είδη ξυλείας, έχουν αρπαγεί. Δεν απέμειναν παρά μόνο οι σκελετοί των σπιτιών έτσι ώστε να είναι πλέον αδύνατη η κατοίκησή τους. Είναι ένα θέαμα πολύ λυπηρό που αυτή η μικρή πόλη που φτιάχτηκε τόσο συμμετρικά καταστράφηκε επίσης τόσο συστηματικά. Είναι αδύνατο να δικαιολογήσει κανείς την κατεδάφιση αυτή ως αναγκαίο μέτρο στρατιωτικής φύσης. Είναι μια πράξη καθαρού βανδαλισμού, όπου παρόμοια περίπτωση δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει στην ιστορία. Η επιτόπια έρευνα της Επιτροπής της επέτρεψε να διαπιστώσει την ύπαρξη έργων οχυρωματικού χαρακτήρα στην περιοχή, πράγμα που δείχνει ότι οι Βούλγαροι περίμεναν επίθεση από την θάλασσα σε μια συγκεκριμένη έκταση της περιοχής. Ήταν ακριβώς τα έργα στα οποία εργαζόταν μεγάλος αριθμός ανδρών της περιοχής της Ελευθερούπολης κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που περιέγραψαν οι μάρτυρες στις καταθέσεις τους.
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΗΔΕΙΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Ελευθερούπολη, 16 Φεβρουαρίου / 1 Μαρτίου 1919
Η ονομαζόμενη Παρασκευή Τζαφάμα που γεννήθηκε στη Μήδεια, ηλικίας 50 ετών, κάτοικος Ελευθερούπολης, άνεργη, αφού ορκίστηκε έκανε την παρακάτω κατάθεση. Οι Βούλγαροι, κάμποσο καιρό ύστερα από την εισβολή τους στο χωριό μου τη Μήδεια, έδωσαν διαταγή να εκκενωθεί το χωριό. Ο κόσμος σκορπίστηκε στα γύρω χωριά και λίγο αργότερα εξόρισαν τους άνδρες στη Βουλγαρία. Εγώ κατέφυγα στο Πράβι όπου εργαζόμουν για το βουλγαρικό στρατό, κάτω από τα χτυπήματα των ξύλων των Βουλγάρων στρατιωτών. Όταν επέστρεψα στο χωριό μου, το βρήκα τελείως κατεστραμμένο και μόνο μερικοί τοίχοι είχαν μείνει όρθιοι. Η μικρή μου κόρη πέθανε την εποχή αυτή από την πείνα.
Σήμερα στις 21 / 6 Μαρτίου του έτους 1919 στο χωριό Ελευθερές και στην οικία του κ. Δημητρίου Πέϊου, ενώπιον των κ.κ. Strologo, αντιπροσώπου της Βρετανικής κυβέρνησης, Dutilh, αντιπροσώπου της Γαλλικής κυβέρνησης, και του κ. Μιχαήλ Σακελαριάδη, έπαρχου Παγγαίου, ο οποίος εκτέλεσε χρέη διερμηνέα
Βαγγέλης Καροφίλης, ηλικίας 46 ετών, που γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, γεωργός, κάτοικος επί του παρόντος Ελευθερών.
Όταν οι Τούρκοι εξόρισαν τους Έλληνες από τη Μικρά Ασία, ήρθα και εγκαταστάθηκα μαζί με τους πρόσφυγες στη Νέα Μήδεια1 με την φροντίδα της κυβέρνησης. Την εποχή της εισβολής των Βουλγάρων η Νέα Μήδεια αριθμούσε 1480 πρόσφυγες εγκατεστημένους σε 300 σπίτια. Στηναρχή οι Βούλγαροι περιόρισαν τους κατοίκους σε μερικά μόνο σπίτια. Το χωριό αποκλείστηκε. Απαγορεύτηκε η έξοδος των κατοίκων έτσι ώστε έγινε αδύνατη η προμήθεια ακόμα και της ελάχιστης ποσότητας τροφής. Η πείνα δεν άργησε να εκδηλωθεί. Αναγκαστήκαμε να φάμε τα ζώα μας, τα μουλάρια μας, τα γαϊδούρια μας, συμπεριλάβαμε στη διατροφή όλων των ειδών τα χόρτα, ακόμα και τα φίδια. Στη διάρκεια 10 μηνών ο μέσος όρος των θανάτων είχε αυξηθεί. Τον Ιούνιο του 1917, την μέρα του εκτοπισμού μας στη Βουλγαρία, δεν είχαν απομείνει στο χωριό παρά μόνο 450 κάτοικοι. Όλοι είχαν εξοριστεί στη Βουλγαρία. Προσωπικά εγώ κατόρθωσα να καταφύγω στο Δοξάτο καταβάλλοντας 10 Ναπολεόνια σε έναν Βούλγαρο αξιωματικό.
Η κατεδάφιση των σπιτιών (η αφαίρεση όλης της ξυλείας) άρχισε πριν ακόμη από την εξορία. Μετά, το χωριό εκθεμελιώθηκε εντελώς. Η θνησιμότητα ήταν τέτοια που συνέβαινε να έβλεπες νεκρά όλα τα μέλη μιας οικογένειας μέσα στο σπίτι της. Οι άντρες που δούλευαν στα χαρακώματα δεν έπαιρναν παρά μόνο ψωμί και πέθαναν και αυτοί από τις στερήσεις και τα βασανιστήρια. Οι βιασμοί των γυναικών ήταν πολυάριθμοι. Αναφέρουμε την περίπτωση ενός νέου κοριτσιού 16 ετών που ήταν κωφή. Τη βίασε στο σπίτι της ένας Τούρκος αξιωματικός, ενώ ταυτόχρονα δέσανε τον πατέρα της. Εγώ ο ίδιος ήμουν εκείνος που τον έλυσα. Πρόκειται για τον Μ. ο οποίος έκανε τα σχέδια του χωριού. Όλη η κτηνοτροφία του χωριού και τα κινητά υπάρχοντα των κατοίκων εξαφανίστηκαν. Υπήρχαν τουλάχιστον 150 μουλάρια, τα οποία μας τα παραχώρησε για τις ανάγκες μας η ελληνική κυβέρνηση.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ...
Ότι απέμεινε από το χωρίο Νεα Μήδεια το χρησιμοποίησαν οι νέοι πρόσφυγες από την ΠΕΡΑΜΟ της ΚΥΖΙΚΟΥ την άνοιξη του 1923 .
Πραγματικα αυτο που εζησαν οι Μηδειατες ηταν πολυ τρομακτικο και πρεπει να εχουμε στο μυαλο μας.Οι κακουχιες,οι πολεμοι,οι ξεριζωμοι,ολα αυτα τα πληρωσαν με την ζωη τους.
Η γη που ζούμε σήμερα έχει ποτιστεί με τις θυσίες αυτών των ανθρώπων και πρέπει έστω και με την αναφορά της ιστορίας τους κατά καιρούς να τους τιμάμε.
Το αρθρο που εγραψα πιθανον να εχει και καποια λαθη ειτε ιστορικα,ειτε συντακτικα.Προσπαθησα να συλλεξω οσες πληροφοριες βρηκα στο διαδικτυο,να τις συνδεσω και να τις παρουσιασω μεσα απο αυτο το αρθρο.
Πληροφοριες βρηκα στα εξης site:
http://archive.apan.gr/gr/data/region/1143
http://zoumeperamo.blogspot.gr/2015/12/1916-1918-kale-tsiflikie.html
https://www.youtube.com/watch?v=3aXMrk_OpM4
Eπίσης όποιος φίλος έχει υλικό είτε πληροφοριακό είτε φωτογραφικό ας με το στείλει για να το συμπληρώσω η να διορθώσω το παρών άρθρο στο προσωπικό μου email ger_zoym@yahoo.gr .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου